Alweer over de helft en het project is gestaart
15 April 2015 | Ghana, Accra
Het duurde even, maar er is weer een reisverslag waar weer wat in verteld kan worden.
Het vorige verslag is al weer meer dan 3 weken geleden geschreven, dus moet alweer goed nadenken wat er allemaal gebeurd is.
We hebben een weekend op maranatha doorgebracht en hier is dan ook niet zoveel meer over te vertellen. Het weekend erop weer in Kokrobite (rastadorp) en zijn we naar de shaihills geweest. Dit was een klein berge beklimmen en je had al een mooi uitzicht. Omdat wij daar sochtends vroeg al waren (half 7) zagen wij nog apen gewoon over de straat lopen.
Tussendoor hebben we weer onze visum moeten verlengen, omdat we er al weer meer dan 60 dagen zitten. Het ging natuurlijk niet vanzelf. Eerst moet je een pasje laten maken, een soort identiteitskaart. Dit kost al 462 cedi en elke maand die je er bent moet je nog eens 50 cedi. Voor even je visum te verlengen ben je gewoon een dag kwijt van 8 uur sochtends tot 6 uur savonds! Zo blijkt wel weer, niet te veel op 1 dag plannen.
Ondertussen zijn onze moeders al weer thuis na een weekje Ghana. Was wel raar om ze weer te zien na 2 maanden. De dag nadat ze aankwamen moesten we gelijk met ons project starten. Dit was voor ons de eerste dag dat wij ons project echt gingen uitvoeren! Eerst dachten we dat het echt een flop zou worden, aangezien er om 2 uur nog niemand was terwijl dit het tijdstip was, waarop we zouden starten. Maar de tolk ging nog langs alle huizen rennen en zo werd het uiteindelijk toch heel druk! Wij hadden posters van de rug op internet besteld en aan de moeders mee gegeven. Alle mensen hier wisten niet wat ze zagen. We moesten echt nog gaan uitleggen dat het een rug was! Ook hadden we posters laten afdrukken in Nederland over hoe mensen de alle daagse activiteiten moeten uitvoeren. Tijdens de bijeenkomst hebben wij eerst kort de anatomie en de werking uitgelegd, vervolgens hoe ze verschillende activiteiten uit moeten voeren. Zo vegen ze hier nog de vloer met een korte steel! Vervolgens hebben we ze allemaal nog aan het werk gezet en verschillende oefeningen laten uitvoeren. Ze hebben zelfs gevraagd of we deze bijeenkomst ook niet een keer willen gaan doen voor kinderen. Hieruit moeten we denk maar uit opmaken dat het een geslaagd projectdagje was. Nu maar hopen dat er iets is bijgebleven bij de mensen.
De volgende dag zijn wij naar de markt in het dorp geweest. Hier kwamen we Grace tegen die veel voor studenten doet en wilde voor ons pannenkoeken gaan bakken. Deze hebben we dus savonds op!
Op donderdag zijn we nog naar een natuurpark geweest, maar doordat het ging regenen moesten we het park uit helaas. We zijn toen nog even doorgereden naar de akosombo dam. Dit is de dam die alle energie opwekt. Wel interessant om te zien.
Verder zijn we nog naar een grote markt geweest, hebben we ze op straat laten eten, zijn we naar een klein slavenfortje geweest, rondleiding gehad in een wijk in Accra. Dit was toch ook wel weer indrukwekkend om te zien. Weer heel anders dan hoe het bij ons in het dorp is! Verder zijn we nog met de moeders naar een art centre geweest waar je souveniers kan kopen en waar je ook heel erg moet afdingen.
Over 19 dagen komt Max alweer! Dus weer iets nieuws om heel erg naar uit te kijken!
Dit was het verslag alweer. Het is wat korter dan normaal, maar het went hier allemaal wat je ziet. Waarschijnlijk ben ik ook heel veel vergeten te vertellen!
Foto’s ben ik ook nog van plan om er op te zetten, maar wanneer weet ik nog niet.
Het vorige verslag is al weer meer dan 3 weken geleden geschreven, dus moet alweer goed nadenken wat er allemaal gebeurd is.
We hebben een weekend op maranatha doorgebracht en hier is dan ook niet zoveel meer over te vertellen. Het weekend erop weer in Kokrobite (rastadorp) en zijn we naar de shaihills geweest. Dit was een klein berge beklimmen en je had al een mooi uitzicht. Omdat wij daar sochtends vroeg al waren (half 7) zagen wij nog apen gewoon over de straat lopen.
Tussendoor hebben we weer onze visum moeten verlengen, omdat we er al weer meer dan 60 dagen zitten. Het ging natuurlijk niet vanzelf. Eerst moet je een pasje laten maken, een soort identiteitskaart. Dit kost al 462 cedi en elke maand die je er bent moet je nog eens 50 cedi. Voor even je visum te verlengen ben je gewoon een dag kwijt van 8 uur sochtends tot 6 uur savonds! Zo blijkt wel weer, niet te veel op 1 dag plannen.
Ondertussen zijn onze moeders al weer thuis na een weekje Ghana. Was wel raar om ze weer te zien na 2 maanden. De dag nadat ze aankwamen moesten we gelijk met ons project starten. Dit was voor ons de eerste dag dat wij ons project echt gingen uitvoeren! Eerst dachten we dat het echt een flop zou worden, aangezien er om 2 uur nog niemand was terwijl dit het tijdstip was, waarop we zouden starten. Maar de tolk ging nog langs alle huizen rennen en zo werd het uiteindelijk toch heel druk! Wij hadden posters van de rug op internet besteld en aan de moeders mee gegeven. Alle mensen hier wisten niet wat ze zagen. We moesten echt nog gaan uitleggen dat het een rug was! Ook hadden we posters laten afdrukken in Nederland over hoe mensen de alle daagse activiteiten moeten uitvoeren. Tijdens de bijeenkomst hebben wij eerst kort de anatomie en de werking uitgelegd, vervolgens hoe ze verschillende activiteiten uit moeten voeren. Zo vegen ze hier nog de vloer met een korte steel! Vervolgens hebben we ze allemaal nog aan het werk gezet en verschillende oefeningen laten uitvoeren. Ze hebben zelfs gevraagd of we deze bijeenkomst ook niet een keer willen gaan doen voor kinderen. Hieruit moeten we denk maar uit opmaken dat het een geslaagd projectdagje was. Nu maar hopen dat er iets is bijgebleven bij de mensen.
De volgende dag zijn wij naar de markt in het dorp geweest. Hier kwamen we Grace tegen die veel voor studenten doet en wilde voor ons pannenkoeken gaan bakken. Deze hebben we dus savonds op!
Op donderdag zijn we nog naar een natuurpark geweest, maar doordat het ging regenen moesten we het park uit helaas. We zijn toen nog even doorgereden naar de akosombo dam. Dit is de dam die alle energie opwekt. Wel interessant om te zien.
Verder zijn we nog naar een grote markt geweest, hebben we ze op straat laten eten, zijn we naar een klein slavenfortje geweest, rondleiding gehad in een wijk in Accra. Dit was toch ook wel weer indrukwekkend om te zien. Weer heel anders dan hoe het bij ons in het dorp is! Verder zijn we nog met de moeders naar een art centre geweest waar je souveniers kan kopen en waar je ook heel erg moet afdingen.
Over 19 dagen komt Max alweer! Dus weer iets nieuws om heel erg naar uit te kijken!
Dit was het verslag alweer. Het is wat korter dan normaal, maar het went hier allemaal wat je ziet. Waarschijnlijk ben ik ook heel veel vergeten te vertellen!
Foto’s ben ik ook nog van plan om er op te zetten, maar wanneer weet ik nog niet.
-
15 April 2015 - 19:56
Kees Deijkers:
Nou als ik de verhalen hier thuis hoor dan is het op plekken nog minder dan bittere armoede. Vooral in de buitenwijken van accra. De mensen schijnen wel heel vriendelijk te zijn ondanks dat ze niet veel hebben.
En het is ook mooi dat je project wel aan schijn te slaan bij de bevolking. En te hopen dat ze wat tips opvolgen.
groetjes XX -
15 April 2015 - 20:51
Jolanda:
Zoooo, jullie hebben toch nog heel wat ondernomen !
Nu weer even "moederloos" maar dat zal ook wel weer wennen. Leuk dat jullie project
zo goed aanslaat, hopelijk blijft dat ook zo.
Fijne tijd nog !
Jolanda -
15 April 2015 - 20:59
Riet:
Hoi Wilmiek.
Je Ma is weer veilig op de dijk aangekomen. Het was een hele belevenis vertelde ze.
Nou dat project komt vast goed. Als ze vragen om het zelfs aan de kinderen door te geven .
de tijd gaat nu opschieten.het is heel leuk dat Max nog komt.Daarna kan je aftellen .
Wilmiek een lieve groet van Ons -
16 April 2015 - 16:52
Marry:
Heey Wilmiek
Hebben we net voetbalshirts gespaard, wil je nu zeker bezemstelen. Nou ik heb er nog wel 1, geef ze wel met Max mee :p
groetjes van ons -
16 April 2015 - 22:06
Wilmiek:
Na 2 maanden heb ik ook eindelijk door hoe ik moet reageren!
Die bezemstelen moeten ze hier maar van de boom halen! Ze kunnen zelfs hutjes bouwen van palmbladeren, dan lijkt een lange bezemsteel nog niet zo moeilijk!
Ondertussen is er weer wat nieuws op de planning; Elke donderdag via het ziekenhuis uit naar communities om voorlichting te gaan geven. Ik kom zo in ieder geval wel van de angst af om Engels te moeten praten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
