dag 5 en 6

eerste stage dag!
Vandaag moesten we voor het eerst naar het ziekenhuis om stage te gaan lopen. Nu moesten we dus alles gaan doen zonder Ashley en dat lukte zelfs! Wij konden gewoon instappen in een goede trotro en we gingen er ook nog eens optijd uit. Het ziekenhuis is wel echt anders dan Nederland. Als je in een kamer kijkt, zie je dat de matrassen soms kapot zijn en alles ziet er een beetje professorisch eruit. In Nederland moet alles helemaal hygiënisch zijn, maar het lijkt dat het daar niet is, maar dat kan natuurlijk toch anders zijn. Wij zouden een halve dag gaan stage lopen en beginnen om 8 uur, maar Ghana is Ghana niet als ze niet minimaal kwartier later aankomen. Hier vinden ze het dat je het druk hebt als je 8 patiënten hebt met een fysiotherapeut en zijn assistente samen. Omgerekend in Nederland is dat dan 4 uur werken voor 1 persoon. Het werktempo is dus hier echt laag. De fysiotherapeut en de assistente zitten maar een beetje achterover leunend in een stoel en kijken er echt bij of ze er niet zo veel zin in hebben! Wij mochten wel gelijk aan de slag! De eerste patiënt was iemand waarbij ze TENS (stroomapparaat), iets wat in Nederland zelden gebruikt wordt. De 2e patiënt was iemand met een CVA. Deze meneer was aan 1 kant helemaal verlamd. De assistent vroeg aan de familie of ze deze patiënt op bed konden leggen. De familie tilt hem op en legt hem neer, maar niet op een manier hoe wij het geleerd hebben op school. Ook hebben wij geleerd dat je op bepaalde manieren transfers moet maken van zit naar stand van stand naar zit etc. Ik geloof dat ze dat hier ook niet weten. Om de patiënt gelijk te leren staan, legde ze deze meneer op een bed, de voeten tegen een plaat en schoven er een blad voor de armen, waar hij de armen op kon leggen en toen gingen ze het bed overeind kantelen. De patiënt was zo verlamd, dat hij niet op zijn benen kon staan. Rachel en ik vroegen ons allebei wel af wat we gingen doen, maar het was de bedoeling dat het bed zo wordt gekanteld dat deze meneer moest staan. Hij was zo verlamd dat dat niet lukte en toen gleed hij onder het blad door en viel als een zoutzak op de grond. Dit zou in Nederland echt niet kunnen! Toen hadden ze de knieën maar even vastgezet en toen lukte het wel. De man bleef staan en de andere patiënten kwamen ook gewoon binnen. Privacy is er hier niet echt. In Ghana mag je kinderen ook nog slaan. Zo was er een kind van 4 met en spasme. Wij wilde deze leren om de controle van zijn lichaam beter te kunnen sturen, maar wanneer hij niet deed wat wij van hem vroegen (kwam door zijn enthousiasme en de spasme) gaf de moeder hem een tik! Ik geloof dat ze dat zeker wel meer dan 25 keer gedaan heeft! Wij waren deze dag al om 11 uur klaar en wilde wat in het ziekenhuis eten. Banku is echt typisch Ghanees en wij wilde dat natuurlijk proberen. Het was wel duidelijk waarom het niet al in Nederland bekend is, want het was echt niet om te eten! Ik heb volgens mij nog nooit zo iets vies op.

Het drinken op een terras (onder een partytent zonder zeil of gewoon paar stoelen bij elkaar) is wel goedkoop. 2 cedi voor een cola en 4 cedi voor een halve liter bier. Omgerekend is dat 1,50 voor bier en 60 cent voor een cola!
Als je savonds op straat loopt zie je nog allemaal kinderen rondlopen, je merkt dan goed welke arm zijn en die niet naar school kunnen omdat ze er geen geld voor hebben. Armoede is hier echt nog goed te zien. Als je hier echt werkt, verdienen ze 150-200 cedi, dat is omgerekend 80 euro per maand misschien!

Dag 6 hadden we weer stage en we hebben nog nooit gezien of de fysiotherapeut of assistent iemand ga behandelen. Wij hebben echt al moeten gaan behandelen, dus dat is wel leuk! Ze hebben alleen echt weinig materiaal wat bruikbaar is.

Het valt ons steeds meer op dat Ghanezen echt kijken of je een ring aan hebt! Echt iedereen is op zoek naar een blank persoon! Zo werd er zelfs al gevraagd wat de namen van mijn ouders waren en of die niet opzoek waren naar een Ghanees!