Inmiddels is Max ook alweer langs geweest

Ons project is nu ook gestart via het ziekenhuis uit. Dit scheelt veel werk voor ons. Als we zelf langs communities willen gaan, dan moeten we eerst langs de chief om toestemming te vragen, fles drank geven, stoelen regelen, de chief betalen en vervolgens nog een tolk regelen. Via het ziekenhuis uit hoeven we dit allemaal niet te regelen. Er zijn communitie nurses die sowieso naar de communities toe moeten om kinderen te wegen en ze willen daarna ons helpen met het project. Ze zijn gelijk de tolk. De bijeenkomsten zijn tot nu toe geslaagd geweest. Er zijn mensen die komen luisteren en mee doen en er wordt ook gelachen. Over een paar weken gaan we nog eens een keer kijken of ze er echt wat van opgestoken hebben! Ook is de bijeenkomst al een keer niet doorgegaan, niet heel verrassend hier in Ghana. Toen hebben we gewoon in het ziekenhuis stage gelopen en het was gewoon een keer echt heel druk!

Wij hebben ook weer een nacht in Accra gehad. Er was een orange party met frikandellen en kroketten, maarja het is en het blijft natuurlijk Ghana. Oftewel; de kroketten en frikandellen waren er niet, omdat ze nog ergens op het vliegveld liggen en die kregen ze niet mee. Helaas blij gemaakt met een dooie mus, had wel weer eens zin in een frikandel na 2,5 maand! Voor de rest is het wel gewoon een leuke en gezellige avond geworden en zijn we nog de stad zelf in gegaan om te feesten! Hier merk je echt niet dat je in Ghana zit. Zo verwesterd allemaal!
We hebben ook voor het eerst met een trotro een lekke band en een kapotte band gereden! Gelukkig reden we niet hard! Ik ben wel blij als ik over een maand thuis ben en ik geen ongeluk heb gehad met een trotro, daar blijf ik toch wel altijd wat bang voor.

Wij waren een keer zo aardig om met de kinderen in het water te gaan spelen, maar toch wel even wennen als ze geen ondergoed aan hebben.

Hier werd de belangrijke bokswedstrijd ook gekeken. Ik snap niks van boksen, maar het is toch wel leuk om die sfeer een keer mee te maken. Hele drukte en allemaal mannen. Aangezien de wedstrijd pas om 5 uur afgelopen was en hier de winkeltjes weer om 5 uur open gaan, hebben we gelijk ons ontbijt kunnen kopen!

We waren ook uitgenodigd voor een verjaardag van een oma van de watchman. Hier gaan de flessen drank letterlijk op tafel, krijg je eten en wordt er gedanst. Weer een leuk om dat eens mee te maken in een andere cultuur.

Max is ook langs geweest en wat heb ik er van genoten om hem weer te zien! Hij kwam maandag avond aan en rachel en ik hebben eerst nog even in het ziekenhuis stage gelopen en zijn daarna doorgegaan naar Accra. Lekker gegeten in Accra en richting het vliegveld. Ik werd ik zo misselijk op het vliegveld en dacht dat ik misschien zo blij en zenuwachtig was om hem te zien. Helaas was dit niet het geval en werd ik dus ziek. In geen jaren ben ik ziek geweest en ik word weer ziek als Max er is. Is weer echt een actie voor mij. Maar ik maakte er wel zo een onvergetelijke nacht van. De dag erna zijn wij naar capecoast gegaan en hebben daar verschillende slavenforten bezocht, krokodillen geaaid, op het strand gezeten, op het terras gezeten, en naar Kakum nationale park geweest. Op de terug weg van Cape Coast hebben we nog een tussenstop bij Kokrobite gemaakt en zijn we de andere dag door gereden naar Ada. Savonds zijn we naar Maranatha gegaan en hebben we daar in de hutjes geslapen. Hier hebben we ook nog een boottocht gemaakt naar een eiland waar ze rum maken. Omgerekend hebben we voor 13 euro 3 liter rum gekocht! Maandag vertrokken ze weer naar Nederland. We hebben nog wat in het dorp rondgelopen en het ziekenhuis laten zien. En zo ging het weekje veel te snel voorbij. Het afscheid nemen ging beter dan verwacht, wetende dat ik hem over 3 weken al weer kan zien en hier nog genoeg te doen heb aan het verslag!